نمایشِ چلسی و ادان آزارد در شکستِ 2-3 مقابلِ رئال مادرید در میشیگان نشان از احتمالِ تغییرِ پستِ ستارهیِ تیمِ آنتونیو کونته و دورانِ جدیدی برایِ او در استمفورد بریج داشت
گری هیز
شروعِ چلسی مقابلِ رئال مادرید وحشتناک و یادآورِ همان چلسیِ فصلِ پیش بود. انگار تمامِ برنامهریزیهایِ پیشفصلِ کونته بیحاصل بود. چلسی در 37 دقیقهیِ اول بازی با دو گلِ مارسلو و یک گل از ماریانو 0-3 از قهرمانِ اروپا عقب افتاد. با اینکه این فقط یک بازیِ دوستانه بود، اما چهرهیِ به هیچ وجه خوبی برایِ تیمی که هودارانش باور داشتن با آمدنِ کونته دیگر شاهد چنین وضعیتی نخواهند بود، نداشت.
تا اینکه کونته بینِ دو نیمه تغییراتی در تیمش داد. روبن لوفتس-چیک و ویلیان جایِ خودشان را به میچی باتشوایی و خوان کوادرادو دادند. اما تغییرِ کلیدی در دقیقهیِ 75 بود که ویکتور موزز جایِ برتراند ترائوره را گرفت. این تغییر باعث شد تا آزارد به مرکز منتقل شود و پشتِ باتشوایی نقشِ مهاجمِ دوم را بازی کند. از این لحظه به بعد بود که بازی برگشت و چلسی تا آستانهیِ تساوی پیش رفت.
کونته هنوز در چلسی در حال تجربه و امتحان کردنِ راههایِ مختلف کرد. تیمِ او تنها دیگو کاستا و باتشوایی را به عنوانِ مهاجمِ کلاسیک دارد و برایِ همین بود که مقابلِ رئال لوفتس-چیک و ترائوره در این نفش بازی کردند، تجربهای که البته مشخصا شکست خورد. اما وقتی آزارد به مرکز آمد همه چیز برایِ چلسی تغییر کرد و ستارهیِ بلژیکی رویِ دو پاس از ناتانیل چالوبا و باتشوایی دو گل زد و تیمش را زنده کرد.
این بازی نشان داد تاثیرِ آزارد به عنوان مهاجمِ مرکزی بیشتر از حضورش در بالِ چپ در سیستمِ 4-2-4 کونته است. خودِ کونته هم از نمایشِ آزارد در این پست راضی بود، اما بعد از بازی به این نکته اشاره کرد که او برایِ ادامه دادن به بازی در نقشِ مهاجم باید توانِ فیزیکیاش را بالا ببرد. اگرچه کونته گفت آزارد در نقشِ وینگر هم میتواند راهِ حلی برایِ چلسی باشد، اما با توجه به کیفیاتی که ما از وینگرهایِ کونته در یوونتوس و ایتالیا دیدیم، مشخصا کاپیتانِ تیم ملیِ بلژیک از این جنس بازیکن نیست.
در سیستمِ 4-2-4 کونته وینگرها باید 90 دقیقه بدوند و کیفیاتِ دفاعیشان به اندازهیِ کیفیاتِ هجومیشان باشد و به محضِ از دست دادنِ توپ به خطِ دفاعی اضافه شوند. اینها کیفیاتی نیست که چلسی چهار سال پیش به خاطرش آزارد را خرید. برایِ همین استفاده از آزارد به عنوانِ وینگرِ چپ با کدهایِ کونته همسان نیست. پس چه راهی برایِ استفاده از استعدادِ فوقالعاده بالایِ آزارد در بعدِ هجومی وجود دارد؟
پاسخ بازی کردنِ او کنارِ باتشوایی یا کاستا به عنوانِ مهاجمِ دوم است. قرار گرفتنِ او کنارِ هر کدام از دو مهاجمِ چلسی زوجی میسازد که کیفیاتِ هم را کامل میکنند، سرعت و تکنیک کنارِ قدرت و جنگندگی. چنین زوجی یادآورِ چلسیِ دههیِ 90 خواهد بود، دورانی که جانفرانکو زولا کنارِ مارک هیوز بازی میکرد و چند سال بعد جیمی فلوید هاسلبنک کنارِ ایدور گودیانسون بود.
به هر سو مشخص است کونته دو مهاجم در ترکیبِ اصلیاش میخواهد و نمایشِ آزارد مقابلِ رئال شاید باعثِ نهایی شدنِ نظرِ او در این باره شده باشد.
منبع:آی اسپورت