یادداشت های حمید رضا صدر / هفته سوم لیگ برتر؛ دو منچستری و مردان بریج

سایه روشن های هفته سوم لیگ برتر انگلیس کدام ها بودند؟ 

 

منچستر یونایتد: سه برد پیاپی

مردان اولدترافورد برای اولین بار از فصل 12-2011 سه دیدار اول فصل را با پیروزی پشت سرگذاشته اند. آن زمان آلکس فرگوسن مربی یونایتد بود و سرخپوش ها در 5 دیدار اول فصل به ترتیب وست بروم، تاتنهام، آرسنال، بولتون و چلسی را شکست دادند و سرانجام برابر استوک به تساوی دست پیدا کردند. همان فصلی که یونایتد و منچسترسیتی در پایان راه هم امتیاز شدند و قهرمانی سرخپوش ها با گل آگرو برای سیتی در واپسین ثانیه ها بر باد رفت.

مایک فلان: خاطرات وارونه

او بیست سالی را در اولدترافورد به عنوان بازیکن، مربی و سرانجام دستیار آلکس فرگوسن سپری کرده و می دانست یکی از تخصص های یونایتد در اولدترافورد، زدن گل در واپسین لحظات است. می دانست " Fergie time / زمان فرگی " (اشاره به گرفتن وقت اضافی بیشتر و بیشتر با اعتراض های فرگوسن و اشاره اش به ساعت) یعنی چه. ولی او این بار روی نیمکت هال سیتی نشسته بود. این بار تیمش تا آخرین ثانیه ها برابر ستاره های گران قیمت سرخ جانانه دفاع کرد، ولی سرانجام مارکوس رشفورد دروازه هال را در دقیقه 92 گشود تا مایک فلان طعم تلخ "فرگی تایم" را بچشد.

پاس روز: وین رونی

تک گل پیروزی بخش منچستر یونایتد بدون نفوذ دیرهنگام او از جناح چپ به داخل محوط جریمه به ثمر نمی رسید. پاسی عرضی و روی خط دروازه که رشفورد نمی توانست توپ را وارد دروازه نکند (به قول یکی از کاربران دیلی میل، حتی اگر گری نویل هم آن جا بود دروازه را باز می کرد). رشفورد جای خوان ماتا به میدان آمده بود و به نظر می رسید باید جای رونی وارد شود، ولی مورینیو با نگاه داشتن رونی در میدان به سومین برد پیاپی در لیگ دست پیدا کرد. آن گل به رونی تعلق داشت. او در روزی که زلاتان محو شده بود همه چیز را تغییر داد.

منچستر سیتی: ادامه صدرنشینی

پیروزی 1-3 برابر وستهم یعنی صدر نشینی به مدد 9 گل زده. پیشروی پپ ادامه دارد!

جمله هفته: آرسن ونگر

پروفسور در گفتگوی رسانه ای پیش از دیدار با واتفورد در پاسخ خبرنگاری که پرسید "... آیا خرید دیرهنگام و عجولانه موستافی و لوکاس پرز ناشی از هول و هراس نیست؟" جواب داد "... به چهره ام نگاه کنید، نگاه کنید لطفا. این چهره یک آدم هول و هراس زده است؟" آرسنال روز بعد واتفورد را 1-3 شکست داد.

مردان آرسنال

توپچی ها پس از دو ناکامی به پیروزی نیاز داشتند. خیلی زیاد. اولین پیروزی آنها اولین برد دور از خانه هم بود. با نتیجه 3-1 برابر واتفورد. الکسیس سانچز یک ضربه پنالتی به ارمغان آورد که به گل سانتی کازورلا انجامید، یک گل زد و یک پاس گل ارسال کرد. اوزیل در اولین بازی اش در این فصل قلب تپنده توپچی ها شد. گرانیت ژاکا در اولین بازی اش برای آرسنال درخشان بود، ولی آیا به راستی او پاسخگوی نیاز توپچی ها خواهد بود؟ آیا یک پاتریک ویرای جوان یا مثلا یک امانوئل پتی جوان به شمار می رود؟

ایتالیایی های ناکام: ماتزاری و گویدولین

واتفورد از 1988 تاکنون در لیگ نتوانسته آرسنال را شکست دهد. دفاع سه نفره والتر ماتزاری برابر آرسنال شکست تاکتیکی بزرگی به شمار می رفت. واتفورد و ماتزاری طی سه دیدار فقط یک امتیاز کسب کرده اند.

سوانزی به رهبری فرانچسکو گویدولین پس از شکست هفته پیش برابر هال سیتی این هفته برابر لستر و مقابل یک ایتالیایی دیگر یعنی رانیری به زانو درآمد. ولی بدون نمایشی در خور اشاره، نه حمله تماشایی و نه دفاع قابل تکیه، نه رهبری و نه قریحه. اشلی ویلیامز رفته و گیلفی سیگوردسون در نیمه دوم به بیرون فراخوانده شد. سوانزی سه امتیازی است ولی حریفان بعدی اش این ها هستند: چلسی، ساوتهمپتون، منچستر سیتی، لیورپول و آرسنال.

بازگشت روز: جیمی واردی

توپ در میانه میدان نصیب آبی پوش ها شد. دنی درینکواتر آن را برای جیمی واردی ارسال کرد و واردی بلافاصله دروازه را گشود. گلی یادآور 24 گل فصل پیش واردی. پیروزی 1-2 لستر برابر سوانزی نخستین برد روباهان کینگ پاور در این فصل بود.

چلسی: از آن فصل تا این فصل

چلسی پارسال با ژوزه مورینیو در سه بازی اولش در لیگ به یک تساوی، یک باخت و یک برد شامل 7 گل خورده دست یافته بود (تساوی 2-2 با سوانزی در خانه، شکست 0-3 در زمین منچستر سیتی و برد 3-2 در خانه وست بروم). آنها حالا طی سه برد طی سه دیدار 7 گل زده و 2 گل خورده اند.  پیروزی 0-3 برابر برنلی که می توانست با زدن شش هفت گل پایان یابد آسان به نظر می رسید، ولی یادتان باشد مردان شون دایچ هفته پیش لیورپول را متوقف کرده بودند. دفاع چلسی بی نقص بود، بازی انگولو کانته او را تا این جا بهترین خرید فصل نشان داده است. در کنار همه این ها اسکار و ویلیان و حتی ماتیچ هم کارساز بودند. به اینها بازیکنان تهاجمی چلسی که فوق العاده بازی کردند را هم بیفزایید. گل سوم با ترکیب باتشوایی، پدرو و موزس یک کار گروهی تماشایی به شمار می رفت.

گل هفته: ادن هازارد

گل دقیقه 9 او برنلی را به آتش کشید. او پا به توپ جلو رفت و جلو. ویلیان و دیگو ک,ستا با حرکت شان مردان برنلی را به سوی خود کشیدند تا پسر بلژیکی دروازه را با حرکتی یادآور گل های معرکه اش در فصل 15-2014 قهرمانی چلسی، باز کند. متوسط شوتزنی هازارد در لیگ فصل پیش 1.2 شوت بود، ولی تاکنون طی سه دیدار 14 شوت روانه دروازه ها کرده که یعنی متوسط 4.7 شوت در هر دیدار.

توقف روز: تاتنهام و لیورپول

طی تساوی 1-1 لیورپول در وایت هارت لین دو مدافع چپ گل زدند: جیمز میلنر از روی نقطه پنالتی و دنی رز. در حالی که هری کین در میدان بود و سه بازیکن تهاجمی لیورپول یعنی کوتینیو، فیرمینو و مانه یک ساعتی را فوق العاده بازی کردند. مردان آنفیلد احساس می کردند باید برنده می شدند. چنان که یورگن کلوپ در پایان بازی گفت "...4 امتیاز از سه دیدار چیزی نبود که می خواستم". پوچتینو هم از 9 امتیاز به 5 امتیاز دست پیدا کرده است. حال و هوای هر دو تیم شبیه تیم های پنجم ششم جدول شده. متاسفانه!

گل به خودی شی گیون: یک بار دیگر

استوک؛ سه بازی و فقط یک امتیاز یعنی دست و پا زدن مارک هیوز در باتلاق راه راه پوش های سرخ و سپید. این دومین هفته پیاپی بود که استوک مغلوب توپی از روی نقطه پنالتی شد. هفته پیش سرخیو آگرو اولین گل سیتی را از روی نقطه پنالتی وارد دروازه شی گیون سنگربان 40 ساله استوک سیتی کرد و این هفته لیتون از روی همان نقطه – با اعلام خطایی از سوی باردزلی که احتمالا خطا نبود - تک ضربه را نواخت و گل شد. گیون این بار مسیر توپ که به سوی سمت چپ نواخته شده بود را تشخیص داده بود. او شیرجه رفته بود. ولی توپ به پایین تیر عمودی خورد. خورد و در برگشت با گیون غلطیده به زمین برخورد کرد و وارد دروازه شد. این دومین گل به خودی گیون در لیگ برتر بود. او سال 2007 هم با پیراهن نیوکاسل دروازه خودش را برابر اورتون گشوده بود!

منبع:طرفداری